Lot ging bosbaden met Barrevoets

Misschien heb je wel eens gehoord over bosbaden. Het idee kwam overwaaien uit Japan, waar het ‘Shinrin Yoku’ heet. Klinkt heel exotisch, maar eigenlijk betekent het gewoon ‘bosbaden’. Maar wat is dat nu eigenlijk? En hoe doe je het? Mijn vragen worden beantwoord door Emmy van Barrevoets. 

Het is vroeg. Vroeger dan ik zou willen. Het winterse zonnetje komt nauwelijks boven de horizon en het ziet er buiten flink koud uit. Heel even wens ik dat ik in bed kon blijven, maar dat duurt niet lang. Vandaag ga ik bosbaden. Iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan. Dat ik nieuwsgierig ben, is een understatement. 

Ik ontmoet Emmy voor de ingang van het Kloosterbos in Zottegem. We zijn niet de enigen, maar het golvende terrein en de dikke boomstammen verhullen wandelaars en vroege vogels. Het is nog fris en de geur van bos hangt heerlijk in de lucht. 

Na een kort woordje uitleg nodigt Emmy me uit om het bos in te stappen. Dat doet ze door een tak dwars over het pad te leggen. Een letterlijke drempel waar ik over moet. Welkom in het bos. In stilte lopen we dieper het bos in. Om ons heen klinken de geluiden van de natuur. Merels fluiten, een specht hamert op een tak, de wind waait en jaagt de gevallen bladeren op. 

Aan de hand van oefeningen – die Emmy ‘uitnodigingen’ noemt – ervaar ik het bos met al mijn zintuigen. Emmy’s zachte stem begeleidt me door mijn bosbad. Met haar woorden schetst ze beelden. Ze wijst me op mooie stukken verwrongen hout, op de vormen van bomen en op de geluiden van het bos. Ik voel aan de knobbelige bast van een eik, ruik aan de humus, graaf mijn handen in de bosgrond. 

Het voelt bijzonder. De rust van het bos kruipt in mij. Mijn hoofd wordt helder en ik kijk met een verse blik naar wat er in het bos te zien is. Er zit bosgrond onder mijn nagels en modder op mijn schoenen, maar dat deert niet. Het voelt alsof ik weer even een kind ben. 

Dat de natuur ons deugd doet, is iets wat veel mensen zelf wel aanvoelen. En dat gevoel is ook wetenschappelijk onderbouwd. Emmy vertelt hoe de geluiden en de geuren van het bos heilzaam zijn. Ze verlagen onze hartslag, onze bloeddruk en verhogen onze weerstand. Het stresshormoon cortisol daalt en het gelukshormoon dopamine neemt toe. 

Maar dat is niet alles. Bomen scheiden fytonciden af. Dat zijn vluchtige stoffen waarmee bomen zichzelf beschermen tegen schimmelsporen en insecten. Als wij die stoffen inademen, helpen ze ons ziektekiemen en virussen tegen te gaan. Bosgeur is dus letterlijk gezond.

Tenslotte reageert jouw lichaam ook op een aantal oerprincipes. Vogels fluiten en zingen alleen wanneer er geen gevaar dreigt. Wanneer je vogelzang hoort, besluit jouw lichaam dus instinctief dat het veilig is en gaat het zich ontspannen.  

Nu de crisis ons allemaal thuis houdt, valt het des te meer op dat we nood hebben aan de natuur. Mensen zitten stil, hebben misschien minder of geen werk meer. Onze toekomst staat op losse schroeven en dat maakt ons onrustig. De natuur biedt ons rust wanneer het allemaal wat te veel wordt. We maken lange wandelingen of fietstochten. Zoeken de stilte op. 

Niet iedereen heeft de tijd of de ruimte om elke week het bos in te gaan. Maar dat wil niet zeggen dat je de rust en stilte van een bos niet in huis kan halen. Door het afspelen van bos- of vogelgeluiden en door het verstuiven van etherische oliën wek je de sfeer van een bos op. 

Heb je wel de tijd om naar buiten te gaan, dan kan een kwartiertje bewust stilzitten op een mooie, groene plaats al heel waardevol zijn. Neem de omgeving in je op, snuif de geuren van de natuur op, luister naar het geruis van bladeren, naar vogels en dieren. Wees je heel even bewust van de natuur om je heen. 

Na een uurtje of twee sta ik weer aan de ingang van het Kloosterbos. Mijn bosbad is voorbij. Ik voel me opgeruimd. Anders dan bij een wandeling, wanneer ik overtollige energie wil kwijtraken door stevig door te lopen, voel ik nu rust en sereniteit in mijn lijf.

Emmy vertelt dat mensen soms twijfelen om een bosbad te nemen, omdat het op het eerste zich wat zweverig klinkt. En ja, dat kan ik me voorstellen. Bosbaden lijkt wat op meditatie. Of op zelfreflectie.

Sommige uitnodigingen klinken grappig op en soms voel je een giecheltje opkomen. Maar dat is niet erg. Vaak dansen ook bij Emmy de pretlichtjes in de ogen. Bosbaden is ook contact leggen. Met jezelf, met het bos, met de anderen.

Toch voel ik zelf de effecten van het bosbad. Misschien moet je voor een bosbad even uit je comfortzone komen, maar dat is het echt wel waard. Het resultaat is onmiskenbaar. 
 

Je kan alleen het bos ingaan voor een bosbad, maar je kan ook een gids onder de arm nemen. Emmy van Barrevoets neemt je met plezier mee de bossen van de Vlaamse Ardennen in. Zij begeleidt jouw bosbad, stippelt een route uit en helpt je het bos te ervaren. Je hoeft dus even aan niks te denken, maar je kan je gewoon laten meeslepen. 

Vaak vinden bosbaden plaats in een kleine groep, maar je kan ook één op één bosbaden. In tijden van corona moeten we wat voorzichtiger zijn en is afstand houden natuurlijk belangrijk, maar in gezonde tijden biedt Emmy ook op maat gemaakte bosbaden aan. Denk aan verjaardagsfeestjes of teambuildings.  

Doorgaans eindigt Emmy het bosbaden met een kopje thee en wat natuurlijke hapjes zoals noten en gedroogd fruit, maar ook dat is even niet mogelijk nu.