Lot beleefde een coronaproof weekendje weg

Het laatste waar ik aan denk in deze vreemde tijden, is een weekendje weg. En toch blijkt dat nu net te zijn waar ik het meeste nood aan heb. Even de wereld op zijn beloop laten en mezelf – veilig in mijn bubbel – de kans geven te herademen. 

Om te herbronnen ga ik naar de Vlaamse Ardennen. Jaren geleden verloor ik daar mijn hart, en wanneer het kan, ga ik graag terug naar die rollende heuvels en de met knotwilgen omzoomde weilanden. 

Toch is het deze keer anders. De corona crisis haalt mijn onbevangenheid onderuit. Is een weekendje weg nog wel ontspannend als je allerlei maatregelen moet volgen?

Mijn mini-vakantie begint op vrijdag. De werkweek ligt achter me, het weekend voor me. Met de auto rijd ik tot in het hartje van de Vlaamse Ardennen. Daar, in Herzele, vind ik mijn vakantiehuis. Eyndevelde is een gerenoveerde vierkantshoeve met appartementen in verschillende groottes. Het mijne, appartement Steen, is groot genoeg voor twee personen en heeft alles wat je nodig hebt voor een ontspannen weekend. De inrichting is licht en toch huiselijk, en accentueert de oorspronkelijke elementen van de hoeve. Helemaal mijn ding. 

Eigenaars Liesbet en Kris verwelkomen me hartelijk en keurig op afstand. Om mijn bezoek zo veilig mogelijk te laten verlopen, krijg ik enkele instructies. Er staat antibacteriële alcoholgel klaar op de kamer, de kamers moeten zo vaak mogelijk verlucht worden, in de gangen en de gemeenschappelijke ruimtes moet ik een mondmasker dragen. Allemaal dingen die ik thuis eigenlijk ook doe. 

Ik verbaas me erover hoe ontspannen het voelt. De maatregelen zitten er intussen zo ingebakken dat het allemaal heel logisch en gemakkelijk aanvoelt. Handen wassen, ontsmetten, verluchten… zo moeilijk is het niet.

Mijn appartement in Eyndevelde heeft een keuken, maar eerlijk? Ik laat mij liever verwennen dit weekend. In plaats van zelf te koken, zoek ik op welke lokale ondernemers afhaalmaaltijden aanbieden. In de directe omgeving van Eyndevelde ligt het vermaarde restaurant Alexandre, van chef Tim en gastvrouw Tamara. 

Restaurant Alexandre, dat in de Michelin gids staat, biedt verschillende gerechten en menu’s aan die je enkel hoeft op te warmen en op te dienen. Je reserveert en betaalt via hun website, waarna je je diner keurig verpakt ophaalt op de afgesproken dag. 

Toegegeven, het voelt eerst wat onwennig. De tafel is gezellig gedekt en de amuses staan al klaar. In de oven wordt de eerste gang al warm. Maar ik mis het gevoel van mezelf op te kleden voor een restaurantbezoek. In plaats daarvan zit ik in mijn pyjamabroek aan tafel. Toch niet helemaal hetzelfde. 

En toch. Lang duurt dat gevoel niet. Na de goddelijke amuses proef ik de volgende gang, en de volgende. De gerechten zijn heel slim gekozen. Verfijnd, exquis en zo goed voorbereid dat ik ze met minimale moeite toch elegant op een bord kan dresseren. Ik geniet met volle teugen. En die pyjamabroek? Die zit eigenlijk wel comfortabel na vijf gangen.   

’s Ochtends valt het winterlicht door de ramen van Eyndevelde. Er hangt een dunne mist die het landschap een zachte glans geeft. In de verte kraait een haan, maar verder is het muisstil. Ik was haast vergeten hoe het voelt om op vakantie te zijn. 

Op wandelafstand van Eyndevelde ligt bakkerij Café Klesj. Hier vind je alles wat je nodig hebt voor je ontbijt, voor je koffiepauze en voor de zoete honger. Contacteer je Café Klesj op voorhand, dan zet eigenares Kimberley met plezier een ontbijtmand voor je klaar. Pistolets, koffiekoeken, beleg, fruit: alles wat je nodig hebt om royaal te ontbijten. 

Je kan niet naar de Vlaamse Ardennen gaan zonder te genieten van het landschap. Of je nu liever fietst, wandelt of paardrijdt, je vindt wel een route naar jouw goesting. Ik kies voor de Cotthemwandeling. Een rondwandeling van ruim twaalf kilometer langs akkerland en kerkwegels. In mijn rugzak zit een picknick van De Sjampetter, maar voor ik begin te snoepen van dat lekkers, moet er wat gewandeld worden. 

Ik start de Cotthemwandeling iets voor de middag. Het is fris, maar niet te koud. De winterzon hangt laag in de lucht en werpt een soort van mistig licht over de heuvels. De paden leiden me langs landbouwgrond, tussen weilanden en tuinen. Soms liggen er stoepstenen, soms is de modder enkeldiep. De winterlucht kleurt mijn wangen rood. 

Na een paar kilometer kies ik een droog stukje met een mooi uitzicht en een boomstronk om op te zitten. Lunchtijd. Eindelijk kan ik proeven wat de Sjampetter voor mij heeft gemaakt. En dan blijkt dat de Sjampetter – die eigenlijk Michiel heet – een creatieve ziel is. Een man die van heel gewone streekproducten iets magisch kan maken. In mijn lunchpakket zit focaccia, geroosterde wintergroente met kaas, baba ganoush en twee enorme brownies. Heerlijk. 

De zon zakt weg zakt al weg achter de heuvels wanneer ik het vakantiehuis weer bereikt. Binnen is het warm en terwijl ik de koude en de modder van mij af spoel, staat er in de oven een stevige schotel hutsepot van de Sjampetter op te warmen. Het duurt niet lang of ik zit aan tafel te smullen van een portie hutsepot met knolgroenten, (vegetarische) worst en scherpe mosterd. Streekbier maakt het geheel af. 
 

Op zondag slaap ik uit. Terwijl buiten de wereld op gang komt, draai ik me nog eens om in bed. Niks moet, alles mag. Een weekendje weg vliegt voorbij. Je zit in je eigen cocon, je geniet, je bent even in een heel andere wereld. Even weg van alle dagdagelijkse zorgen en bekommeringen. Je herademt. En dat maakt een weekendje weg zo waardevol. Zeker nu. Want je kan er niet omheen, de crisis is zwaar voor ons allemaal. 

Het mooie van een weekendje weg is dat het niet alleen goed is voor jou, maar dat het ook goed is voor de lokale ondernemers. Ondernemers hebben het moeilijk nu. Ze kunnen of mogen niet werken, of moeten creatief omspringen hun concept. Veel ondernemers doen dat met glans en bieden hernieuwde concepten aan, maar het is toch vaak roeien met de riemen die ze hebben. Verre van ideaal. 

Door te boeken en te kopen bij kleine ondernemers, creëer je dus een echte win-win. Je steunt lokale ondernemers, en je komt als herboren weer thuis. Batterijen opgeladen en klaar om er weer tegenaan te gaan. En dat kunnen we allemaal wel gebruiken nu, toch?